Σ' ευχαριστώ πολύ Χάρη,
Ταυτίζονται οι απόψεις σου με τις δικές μου.

Θα ήθελα όμως να σχολιάσω και την αναξιοκρατία του νόμου σχετικά με τους ανοιχτούς ημιυπαιθρίους και σε ότι αναφέρεται σχετικά στις παραγράφους 5β του άρθρου 18 και 5 του άρθρου 19.
Κατά αρχάς οι ημιυπαίθριοι είναι από μόνοι τους μία κατηγορία χρήσης και δεν συγχέονται με τις κύριες ή βοηθητικές χρήσεις ενός κτιρίου. (σε κάποιο θέμα το έχουμε αναφέρει)
Στη παρ. 5.β του αρθ. 18 αναφέρεται το εξής:" ......που έχουν πραγματοποιηθεί χωρίς την έκδοση σχετικής οικοδομικής αδείας, εντός νομίμου περιγράμματος κτιρίου και υπό την προϋπόθεση ότι δεν υπέρχεται υπέρβαση δόμησης λόγω της αυθαίρετης αλλαγής χρήσης κατά την παρ.5 του άρθρου 19 του παρόντος".
Η παρ.5 του αρθρ.19 βέβαια δεν περιλαμβάνει τους ημιυπαίθριους στην υπέρβαση δόμησης ενώ ως γνωστό η υπέρβαση του μέγιστου επιτρεπόμενου ποσοστού Η.Χ. επέχει αύξηση της δόμησης αρχικά και πιθανότατα υπέρβαση και του Σ.Δ. όταν η δόμηση έχει εξαντληθεί.
Το επιπλέον σφάλμα του νομοθέτη κατά τη κρίση μου είναι ότι συγχέει την υπέρβαση δόμησης με την αύξηση του Σ.Δ. στα 2 αυτά άρθρα. Άλλο πράγμα είναι η υπέρβαση δόμησης σε μια άδεια και άλλο η υπέρβαση Σ.Δ. το οποίο αντιστοιχεί σε οικόπεδα.
Θα ήθελα επίσης να σχολιάσω και τη φράση "εντός νομίμου περιγράμματος κτιρίου". που αναφέρεται και στα 2 αυτά άρθρα. Τι εννοεί? Μήπως γνωρίζει κάποιος? Δηλ. αν δεν είναι στο νόμιμο περίγραμμα του κτιρίου (όπως το γνωρίζουμε) ? γιατί το αναφέρει? Αφού πάλι θα πάμε με αναλυτικό σύμφωνα με την παρ.5.του άρθρ.18.
Επίσης ανοιχτό αφήνει ο νομοθέτης πως θα χαρακτηρίζεται ένας χώρος ως Η.Χ. και πότε ως στέγαστρο? Δηλ. ένα ελαφρύ επιστέγασμα σε επαφή με το κτίριο με στήριξη σε μεταλλικά υποστυλώματα λεπτής διατομής το χαρακτηρίζουμε τώρα ως στέγαστρο και παλιότερα με ΓΟΚ ως Η.Χ.?
Θα ήθελα συζήτηση επι των ανωτέρω γιατί μπορεί οι απόψεις μου να μην είναι σωστές.